Een droom uit vorige levens. Een stadje met een combinatie van een nog zichtbaar groots verleden, hedendaagse gezelligheid en de nabijheid van het altijd boeiende water. Aan de Kaai aan de jachthaven en op de Markt, zijn prachtige koopmanshuizen en pakhuizen te zien met trapgevels, tuitgevels, lijstgevels en klokgevels. De namen van veel huizen en de gevelstenen vertellen van de handel, van de producten die werden verhandeld en van de landen en plaatsen waar naar toe gevaren werd. Zo herinneren 'De Struys' en 'Het Lammeken' aan de wolhandel met Schotland.
Het Stadhuis in Veere werd in 1474 in gebruik genomen door de Veerse stadsbestuurders. De beelden van de heren en vrouwen van Veere, bewoners van het kasteel Sandenburgh, zijn terug te vinden op de gevel. Vanuit hun hoge positie kijken ze neer op het 'gewone' volk. Naast een functie als bestuurscentrum was het stadhuis tot 1811 eveneens rechtbank (vierschaar). In de loop van vijf eeuwen was dit de plaats waar de stadsklerken hun werkzaamheden verrichtten, door de Veerse baljuw (rechter) doodvonnissen werden uitgesproken en vorsten vol trots met pracht en praal werden ontvangen.
De Grote Kerk, ook wel Onze Lieve Vrouwe ter Sneeuw genoemd, is in de loop van de eeuwen in gebruik geweest als pakhuis, kazerne, militair hospitaal, bedelaarswerkhuis en tentoonstellingsruimte. Als kerk doet enkel het achterste deel van het gebouw dienst, het oudste deel en tegenwoordig 'Kleine kerk' genoemd.
Gapinge
Gapinge is het prototype van een Walchers dorp. Een kerk met daar om heen bomen en huizen.
Het gebied waar Gapinge ligt, viel vroeger regelmatig ten prooi aan overstromingen. Enkele vliedbergen boden de bewoners in de regio een mogelijkheid om de voeten droog te houden. Op één van de grotere vliedbergen is het dorp Gapinge ontstaan. Andere vliedbergen kwamen in gebruik als weidegrond, waarop men het vee liet grazen. De huidige kerk in Gapinge is in laat-gotische bouwstijl gebouwd en dateert uit de 15e eeuw.